تقریبا حدود پنج سال پیش، چند نفر در «زوریخ» تصمیم گرفتند تا موبایل های هوشمندشان را روی دست خود ببندند. در آن زمان، اندازه قطعات سخت افزاری کوچک تر شده بود و گروه مورد بحث، می خواست پتانسیل ابزارهای پوشیدنی را بسنجد. به همین دلیل بود که اقدام به بستن موبایل های خود بر روی دست شان کردند و در راهروهای ساختمان گوگل می رفتند و می آمدند.

آنها در گوگل مشغول به کار بودند و وانمود می کردند آنچه بر روی مچ دست خود بسته اند، یک ساعت هوشمند است. با همین کار، درک کردند که استفاده از یک کیبورد روی ساعتی هوشمند، امری کاملاً غیر ممکن است و از طرفی، متوجه گشتند که دریافت به موقع اعلانات، مهم ترین ویژگی یک اسمارت واچ به شمار می رود. حال آنچه گوگل می سازد، حاصل آزمایشات اولیه همین افراد است.

گوگل به فرمول عجیبی باور دارد و می گوید که همه کارمندانش، می توانند بیست درصد یا یک پنجم از زمان خود را به پروژه ای که تصور می کنند آینده دارد، اختصاص دهند. حاصل همین تفکر، محصولات و سرویس هایی نظیر Gmail، گوگل نیوز و AdSense بوده، اما می توانید پلتفرم اندروید ور و به طور کلی تمام تلاش های شرکت مورد بحث در زمینه ساعت های هوشمند را نیز به این لیست اضافه کنید.
«دیوید سینگلتون» (David Singleton) مدیر توسعه ساعت های هوشمند گوگل می گوید: «چندتایی از توسعه دهندگان سطح پایین و برخی مدیر تولیدها، 20 درصد از زمانشان را کنار هم گذاشته بودند و برخی ایده ها را برای پلتفرمی پوشیدنی جمع آوری کرده بودند. در واقع آنها تبدیل به تیمی در زوریخ شده بودند که موبایل خود را روی دست می بستند و وانمود می کردند که آن، یک ساعت هوشمند است.»

در سال 2013، سینگلتون به عنوان مدیر پروژه اندروید ور برگزیده شد و حالا طور مستقیم، به «هیروشی لاکهایمر» (Hiroshi Lockheimer)، شخصی که اکنون مدیر اندروید در گوگل است، گزارش می دهد. او حالا وظیفه دارد تا یکی از قدیمی ترین تکنولوژی های جهان که در اصل مکانیزم ساعت است را دگرگون کند.
سینگلتون می گوید: «ساعت هوشمند دقیقاً همان چیزی است که گوگل توسط آن می تواند به زندگی اشخاص کمک کند.» او ایده های بزرگی برای اندروید ور دارد و معتقد است در آینده، این سیستم عامل می تواند حتی پیش از این که خودتان بخواهید احساس کنید که بیمار شده اید، این موضوع را با پزشکتان در میان بگذارد. وی ادامه می دهد: «در 2 الی سه سال آینده، زندگی مانند حالا نخواهد بود و موارد بسیاری تغییر خواهد کرد، چه رسد به پنجاه سال بعد.»

البته اندروید ور راه بسیار درازی پیش روی خود دارد و به طور کلی ساعت های هوشمند هنوز در نخستین دوره رشد خود هستند.

ابزارهای پوشیدنی از میانه دهه 80 میلادی تلاش داشته اند تا راه خود را به زندگی کاربران باز کنند اما اولین باری که افراد توانستند یک ساعت هوشمند حقیقی داشته باشند، در ژانویه 2013 و زمانی بود که Pebble اولین ساعت خود را توسط جمع سپاری (جذب سرمایه عمومی) عرضه کرد. سپس، گوگل در سال 2014، اندروید ور را معرفی نمود. در انتهای همان سال، اپل ساعت هوشمند خود را معرفی کرد ولی آن را در سال 2015 به بازار عرضه نمود.

03_android-wear-pattern-w1150

تعداد خریداران ساعت های هوشمند هم در حال افزایش است و گزارشات موسسه های تحقیقاتی نشان می دهد که فروش این دسته از محصولات در سه ماهه چهارم سال 2015 برای اولین بار از فروش ساعت های لوکس پیشی گرفته است.
گوگل، اپل و Pebble شرکت هایی هستند که ساعتی هوشمند توسعه داده اند اما در حقیقت، خودشان هم نمی دانند که چرا این کار را کرده اند

زک کوئن (Zak Cohen) که یکی از توسعه دهندگان برتر اندروید ور در لندن است، می گوید که مردم با احتیاط، به این ابزارها علاقمند هستند. او البته بیان می کند که گوگل، اپل و Pebble شرکت هایی هستند که ساعتی هوشمند توسعه داده اند اما در حقیقت، خودشان هم نمی دانند که چرا این کار را کرده اند. سوال اصلی این است که اگر موبایلی در جیب داشته باشید، چرا باید یک نمایشگر کوچکتر را روی مچ دستتان ببندید؟

سینگلتون البته با این دیدگاه مخالف است و می گوید: «تصور نمی کنیم این تکنولوژی تولید شده باشد تا مشکلی را حل کند که هنوز آن را نیافته. تصور می کنیم که هسته مشکلات را می دانیم و به طور کلی، به همین دلیل است که می کوشیم تا آن را حل کنیم و همه تلاش هایمان هم بر همین اساس است.»

اما یکی از مشکلات اصلی این است: چگونه یک ساعت هوشمند می تواند سایر گجت ها را بی استفاده کند؟

سینگلتون می گوید که کارمندان گوگل در پایتخت انگلیس در ابتدا بر روی بهبود تجربه موبایل متمرکز بودند اما بعداً وظیفه آنها تبدیل شده به توسعه اندروید ور: «در ابتدای کار افرادی را به استخدام در آوردیم که به خوبی می توانستند ستون های یک پلتفرم را استحکام بخشند و پیشتر تجربه چنین کاری را هم داشته اند.»

گوگل البته در این میان نمی گوید که چه زمان به شکل رسمی پروژه توسعه ساعت های هوشمند و پلتفرم مخصوص آنها را کلید زده است. اما به نظر می رسد که در سال 2011، این شرکت آزمایشات کوچکی را آغاز کرده است.

سینگلتون همچنین می گوید که مدیر کنونی اندروید، آقای لاکهایمر بوده که به شدت پیگیر پروژه ساعت هوشمند گوگل شده. سینگلتون که در آن زمان در مانتین ویو و مقر اصلی گوگل مشغول به کار بوده، می گوید: «هیروشی لاکهایمر فکر می کرد که باید پروژه ساعت هوشمند جدی تر گرفته شود و به همین دلیل از من خواست تا به تیم اندروید ور بپیوندم. سپس تیم کاملی دور هم جمع شد و او گفت: این یک موقعیت عالیست، بیایید این پروژه را آغاز کنیم.»

دفتر گوگل در لندن که بخشی مدیریت اندروید ور از آنجا صورت می گیرد.

حالا 18 گجت از اندروید ور استفاده می کنند و این پلتفرم بیش از 4000 اپلیکیشن دارد. تیم اندروید ور متشکل از 120 نفر است که 20 الی 30 نفر از آنها از لندن کار توسعه این پلتفرم را دنبال می کنند. خود دیوید سینگلتون که در اصل مسئول پلتفرم اندروید ور است، در انگلیس سکونت دارد. بخش های مهمی از این پلتفرم نیز از سوی مهندسانی که در لندن مستقر شده اند، توسعه یافته اند. اگر به خاطر داشته باشید، در سال گذشته اندروید ور آپدیتی را دریافت کرد که کاربر توسط آن می توانست خودش حالت یک اموجی را روی نمایشگر بکشد، و سپس سیستم آن را تشخیص می داد و برای شخصی خاص ارسالش می کرد. این یکی از قابلیت هایی است که تیم لندن به اندروید ور افزوده.
«تصور می کنیم که ابزارهای پوشیدنی به شدت استعداد آن را دارند که زندگی کاربران را دگرگون کنند»

سینگلتون خبر می دهد که عملکرد اندروید ور بر سه ستون استوار شده است: تعامل با جهان، ایجاد نیروی تازه و اپلیکیشن های سلامتی. وی باور دارد که چنین عملکردی، در اصل همچون دیدگاه اصلی گوگل از آینده ای متصل به اینترنت و تعاملی تر است.

وی همچنین به راحتی بیان می کند بیشتر مواردی که به آنها اشاره دارد، حالا هنوز از نظر فنی قابل دسترسی نیستند، دقیقا مانند اینکه وقتی تلفن های هوشمند تازه ظهور کرده بودند، ساخت یک ساعت هوشمند امکانپذیر نبود.

وی برخی از این موارد را به شکلی جامع تر توضیح می دهد:

    ابزارهای پوشیدنی می توانند مانند یک نگهبان برای شما در جهان امروزی ایفای نقش کنند.

برای اینکه بیشتر این موضوع را تفهیم کند، سینگلتون شروع می کند به خالی کردن جیب هایش؛ کارت اعتباری، پول نقد و کلید. سپس می گوید که همه این ها می توانند جایشان را به ساعت هوشمند شما بدهند: «در دو الی سه سال آینده کسی نیاز ندارد تا این ها را همراه خود داشته باشد. اما در پنجاه سال بعدی قطعا چنین چیزهایی وجود نخواهد داشت. تصور می کنیم که ابزارهای پوشیدنی به شدت استعداد آن را دارند که زندگی کاربران را دگرگون کنند.»

    می توانیم به کاربران قدرتی بدهیم که امروز از آن بی بهره اند.

سینگلتون باور دارد که ابزارهای توسعه یافته توسط گوگل به خوبی توسط یک ساعت هوشمند قابل استفاده اند. از دستیار های مجازی گرفته تا اینترنت اشیا. وی سپس همین بخش را به سه قسمت تقسیم می کند.

    دانش: گوگل و به طور کلی جامعه تکنولوژیک، در آستانه یک دگرسویی بزرگ قرار دارد و می خواهد اطلاعات را از طریق دستیارهای مجازی و هوش مصنوعی به دست کاربر برساند. Google Now، Siri و Cortana نمونه هایش هستند. در آینده قرار است اطلاعات مختلف به سمت شما بیاید نه اینکه شما در پی اطلاعات بگردید. این تغییری بزرگ است؛ مخصوصا برای شرکت های کوچک تر. شما در یک موبایل، می توانید انتخاب کنید که چه اطلاعاتی را دریافت کنید ولی در نمایشگر کوچک ساعت، حق انتخابی ندارید و این اطلاعات خواه ناخواه به سمت شما می آید.
    ارتباط: شما قرار است از ساعت هوشمند خود استفاده کنید، بدون اینکه قرار باشد موبایل تان را از جیب خارج کنید. گوگل در این راستا، تلاش می کند با هوش مصنوعی خودش، ایمیل یا پیام هایی که دریافت می کنید را اسکن کرده و پاسخ های مناسب را به شکل آماده در اختیارتان قرار دهد.
    کنترل جهان پیرامون: به هر وسیله ای که کنار خود می بینید فکر کنید. چراغ، پروژکتوری که در اتاق قرار دارد یا سایر وسایل. همه این ابزارها بالاخره روزی به اینترنت متصل خواهند شد. اسمش هم هست «اینترنت اشیا». ساعت های هوشمند، ابزارهایی کاملا ایده آل برای مدیریت کردن سایر گجت های متصل به اینترنت هستند.

    بالا بردن سطح سلامت کاربران.

اندروید ور همین حالا برخی از این قابلیت ها را دارد. برای مثال کاربر می تواند ضربان قلب خود را مشاهده کند، ببیند که چند قدم برداشته و مواردی از این دست. اما سینگلتون می خواهد که در آینده، این ویژگی ها بسیار بیشتر از حالت کنونی شان شوند.

وی در همین رابطه می گوید: «ما باور داریم که پزشک شما در مواقع ضروری باید توسط اطلاعات ساعت هوشمند تان، با شما تماس بگیرد و از احتمال مریض شدنتان بگوید. اینکه شما بخواهید برای یک بیماری به پزشک زنگ بزنید، امری پذیرفته شده نیست. البته برای این کار، سنسورهای بیشتری هم باید به ابزارهای پوشیدنی اضافه شود و در حال حاضر، همین مسئله یکی از مشکلات ماست.»

مشکل اما به همین جا خلاصه نمی شود؛ در حال حاضر، دلایل کاربران برای نخریدن یک ساعت هوشمند بیشتر از دلایل شان برای خرید آن است.

سینگلتون حاضر نمی شود بیان کند که حالا، چه تعداد گجت مبتنی بر اندروید ور در سراسر جهان فعال هستند. اما در هر صورت می توان پنداشت که تعداد آنها در برابر ابزارهای اندرویدی، بسیار ناچیز است چرا که اینک بیش از 1.4 میلیارد گجت مبتنی بر اندروید در سراسر زمین مشغول به کار است.

تحقیقات اخیر نیز نشان می دهند که در زمینه ساعت های هوشمند، اپل واچ اکنون پیشتاز است. موسسه آماری IDC می گوید که در سه ماهه نهایی 2015، اپل موفق به فروش 4.1 میلیون ساعت هوشمند شده است. از سوی دیگر، می توان دید که تعداد اپ های نصب شده بر ساعت های مبتنی بر اندروید ور، به طور کلی بین 1 الی 5 میلیون بوده.

در همین راستا، سینگلتون می گوید که امیدوار است در نهایت رقابت به نفع کاربران باشد: «اگر برگردید عقب و به روزهای ابتدایی تلفن های هوشمند نگاه کنید، تصور می کنم خطوط موازی بسیاری در آن زمان هم دیده می شد.»

در 2009، یک سال می شد که موبایل های اندرویدی در بازار حضور داشتند و آیفون، سه برابر فروش بیشتری داشت. اما به یک باره فروش موبایل های اندرویدی افزایشی چشمگیر پیدا کرد. شاید در آینده سرنوشت پلتفرم اندروید ور هم چنین باشد.

«آنجلا مک اینتایر» (Angela McIntyre) یکی از تحلیلگران ارشد موسسه تحلیلی «گارتنر» است که در این رابطه می گوید: «می توانیم آنچه امروز در زمینه ساعت های هوشمند رخ می دهد را با اتفاقاتی که سال ها پیش برای موبایل ها رخ داد مقایسه کنیم. اگرچه اپل ابتدا با آیفون پیشتاز بود اما پس از آن پلتفرم اندروید به سادگی آیفون را جا گذاشت. انتظار دارم همین اتفاق در مورد ساعت های هوشمند نیز رخ دهد.»

سوال دیگری که اینجا مطرح می شود، این است که آیا سازندگان ساعت های هوشمند به اندروید ور، همچنان به عنوان یک پروژه آزمایشی نگاه می کند؟ سینگلتون می گوید: «فکر می کنم این دیدگاه در مورد همکاران سخت افزاری مختلف متفاوت باشد. برخی از شرکت هایی که با ما کار می کنند، به شکل عمیقی به دیدگاه های ما از آینده باور دارند و متعهد هستند که آنها را به حقیقت بدل سازند.»

وی ادامه می دهد: «برخی ها هم چندان اعتقادی به این پلتفرم و بهبودهایش ندارند. شاید اندروید ور نقشی در هسته اصلی تجارت های امروزی نداشته باشد اما آنها احساس می کنند که این استعداد در آینده وجود خواهد داشت. بیشتر ترجیح می دهیم با شرکت هایی کار کنیم که به دیدگاه های بلند مدت ما از اندروید ور باور دارند.»

در نهایت به این نتیجه می رسیم که دیدگاه گوگل از آینده ساعت های هوشمند چنین است: ابزاری که روی مچ دست قرار می گیرد و تلاش می کند تا شما را با زندگی سالم تری آشنا کند، اطلاعات مختلف را در اختیارتان قرار دهد و جهانی پر از ابزارهای مختلف که به اینترنت متصل هستند را در کنترل شما قرار دهد.

هزینه‌های مربوط به امنیت سایبری تقریبا در هر بخشی در حال افزایش بوده و این روند تا چند سال آینده به نقطه‌ای خواهد رسید که شرکت‌ها هزینه 170 میلیارد دلاری را برای آن در سال 2020 خرج می‌کنند. با توجه به چگونگی اغلب نقض‌های داده‌ای و حملات سایبری، شرکت‌ها امیدوار هستند تا حریم خصوصی خود را حفظ کنند و اعتبار خوبی را برای مشتری کسب نمایند.

بسیاری از رهبران از نگرانی‌های امنیت سایبری آگاه هستند، اما آن‌ها تهدیدهایی را در نظر دارند که در رسانه‌های امروزی صحبتی از آن نمی‌شود یا اغلب در تکاپوی تصمیم‌گیری مدیران آی‌تی از آن‌ها غافل می‌شوند. با این حال حضور امنیت سایبری برای یک سازمان به اندازه ارتباط ضعیفی که با آن برقرار می‌شود، بسیار با اهمیت است. مجرمان سایبری به مدیرانی که آسیب‌پذیری‌های بالقوه را نادیده می‌گیرند، رحم نمی‌کنند. این‌ها دلایلی هستند که شما باید از مسایل مهم و نه فقط آن‌هایی که معمولا مورد بحث قرار می‌گیرند، آگاهی داشته‌ باشید.

در این مطلب چند مورد از مسایلی که رهبران تجاری نیاز دارند تا برنامه‌ریزی مناسبی را روی امنیت سازمان خود داشته‌ باشند ذکر کرده‌ایم:

1. مهندسی اجتماعی

بیشتر مجرمان سایبری سعی دارند تا برای جلوگیری از چند ماه تلاش به منظور شکستن کد امنیتی یا جستجوی حفره ‌نرم‌افزاری شرکت شما اقداماتی را انجام دهند. در عوض، آن‌ها در تلاش‌اند تا به سادگی از شما یا شخص دیگری که در سازمان‌تان کار می‌کند اطلاعاتی را کسب کنند و یا اطلاعات ورود را بدست آورند.

دلیل این کار این است که هر دو مورد ذکر شده ساده‌ترین گزینه پیش‌رو است و به خوبی جواب می‌دهد. ذهن‌هایی که آموزش‌های اصول اولیه امنیت سایبری را نیاموخته‌است، آسان‌تر فریب می‌خورند و اکثریت قریب به اتفاق (طبق گزارشات تا 95 درصد) نقض‌های داده‌ای توسط خطاهای انسان صورت می‌گیرد. سعی کنید تا برای قرار گرفتن در بالاترین سطح امنیت تهدیدات بالقوه انسانی مراحل زیر را پیگیری کنید:

بهترین راه ممکن برای اطمینان از اینکه شما تحت تاثیر کلاهبرداری یا حملات فیشینگ قرار نمی‌گیرید این است که در محل کار دستورالعمل‌های مربوط به فناوری خود را روشن و و واضح اجرا نمایید. در صورتی که کارکنان شما کاملا از این موضوع باخبرند که در فضای آنلاین اطلاعات ویژه توسط کارمند یا مدیران دیگر از آن‌ها درخواست نخواهد شد، احتمال کمتری وجود دارد که آن اطلاعات توسط آن‌ها به بیرون درز پیدا کند.
یک سازمان نمی‌تواند دانش امنیت سایبری کارمندان را بر عهده بگیرد. ترجیحا هر 3 تا 6 ماه مطمین شوید که آموزش‌ها به طور منظم دسته‌بندی شده‌ باشند. برخی از سطوح آموزش می‌بایست برای تمامی افراد سازمان الزامی باشد. این مورد از تهدیدات و کلاهبرداری‌های جدیدی که هنوز دیده‌ نشده‌اند، پیشگیری می‌کند.
    داشتن یک سیاست کلی و جو فکری انتقادی در محل کار یکی دیگر از این موارد است. اگر افراد حداقل‌های دستورات را پیش از پیروی از آن‌ها در نظر داشته‌باشند، ممکن است آن‌ها با عدم توافق کمتری مواجه بشوند و از حملات ناشی از مهندسی اجتماعی جلوگیری کنند.

2. شبکه‌های عمومی و آسیب‌پذیری‌های ممکن در حین سفر

برای هرکسی که داده‌های حساسی را در گوشی یا تبلت همراه خود دارد، شبکه‌های عمومی جز خطرناک‌ترین مکان‌ها هستند. با توجه به گرایش افراد به استفاده از کافی‌شاپ و مکان‌های عمومی به عنوان محل ملاقات، خطرات آن‌ها می‌بایست شناخته ‌شده‌ باشد. هکرها و دیگر مجرمان سایبری از برنامه‌های استراق سمع (sniffer) به منظور دزدیدن اطلاعات ارسال‌شده روی شبکه استفاده می‌کنند، که می‌تواند شامل داده‌های ورود به سیستم و مکاتبات حساس باشد.

با اجرای موارد زیر در برابر این مسایل واکنش نشان دهید:

مطمین شوید که موبایل‌های کارکنان دارای تجهیزات اختصاصی است که مرتبط با کار آن‌هاست. این ممکن است هزینه اندکی را برای شما داشته‌ باشد، اما سازمان‌تان کنترل صحیح‌تری را روی آنچه که ممکن است برای این وسایل اتفاق بیفتد، خواهد داشت.
کارکنان خود را مجهز به شبکه خصوصی مجازی (VPN) کنید، تا بدین وسیله ارتباطات آن‌ها را روی هر شبکه‌ای رمزنگاری نمایید. این مورد هر خطری را که در شبکه‌های عمومی وجود دارد، خنثی می‌کند. بیشتر مجرمان سایبری قادر خواهند بود تا برای اهدافی که از شبکه‌های VPN استفاده می‌کنند، راهی را پیدا کنند. تمام چیزی که نیاز دارید این است که مطمین شوید از بهترین VPN استفاده می‌کنید. به دنبال گزینه‌های بیشتری برای سرور خود باشید و از ابزارهای حفظ حریم خصوصی در کنار VPN استفاده نمایید.

3. هک و کلاهبرداری‌های رسانه‌های اجتماعی

تلاش‌ رسانه اجتماعی یک کسب و کار به شدت می‌تواند روی بازاریابی و  فروش موفق آن تاثیرگذار باشد، مخصوصا برای تجارت‌هایی که مصرف‌کنندگان آن با فضای آنلاین ارتباط بیشتری دارند. آن‌ها نیاز به مراقبت‌های گروهی یا شخصی دارند تا از خرابکاری‌‌های آینده و یا ربودن حساب‌های شرکت جلوگیری شود.

تبدیل شدن به هدف چنین حملاتی برای مزاحمت‌های مطبوعاتی و از دست‌دادن بسیاری از طرفدارانی که به طور چشمگیری رشد کرده بودند، مسیری را ایجاد می‌کند که دیگر نمی‌توان جلوی آن را گرفت. حتی شرکت مایکروسافت هم از این مشکل در امان نیست. اطمینان حاصل کنید که برنامه‌ای را با رعایت موارد زیر در اختیار دارید:

سعی کنید تنها یک یا دو نفر را برای مدیریت رسانه اجتماعی سازمان خود داشته‌ باشید. در صورتی که درب‌های بیشتری را باز بگذارید، شانس بیشتری را در قبال گم شدن گوشی یا هک شدن رمز عبور خود خواهید داشت. اغلب مصالح کسب و کارهای مشروع سعی خواهندکرد تا از راه‌های رسمی ارتباطی به جای توییت ز‌دن به شما استفاده کنند. هرگز اجازه ندهید تا اطلاعات رسمی در اختیار رسانه‌های اجتماعی قرار بگیرد.
یک سیاست کلی را درمورد آنچه که کارکنان در رسانه‌های اجتماعی به اشتراک می‌گذارند، داشته‌ باشید. مجرمان سایبری ممکن است باهوش باشند و نگاهی به حساب‌های‌کاربری آن‌ها بیندازند تا ببینند که آیا فرآیندهای کاری شما آسیب‌پذیر است یا خیر. توصیه می‌شود که کارمندان روی جزییات کمتری فعالیت داشته باشند و حساب کاربری‌شان خصوصی باقی بماند (مگر اینکه به عنوان نماینده عمومی شرکت شما کار می‌کنند).

4. محدودیت منابع

یک امنیت سایبری حرفه‌ای قطعا تلاش می‌کند تا برای حفاظت از سازمان شما تمام سعی خود را بکند، اما تخصص آن‌ها تنها هنگامی می‌تواند درست به کار گرفته شود که تجهیزات و منابع انسانی به خوبی تعیین شده‌ باشند. بیشتر کسب و کارها، امنیت سایبری را به چشم یک بیمه حیاتی می‌بینند تا اینکه از آن به عنوان یک هزینه یاد کنند. این موضوع می‌تواند یک مشکل طولانی مدت و منابع ضعیف امنیتی بخش آی‌تی را به اثبات برساند. برنامه‌ریزی مفید است، اما این اقدام و تعهدات هستند که مشتریان و کارمندان شما را امن نگه می‌دارند.

در صورتی که بخش آی‌تی نیازمند اجرای کارهایی است که تفاوت زیادی را با تفکرات شما دارد، علت کار را جویا شوید. کسی غیر از آن‌ها مجبور به گرفتن تصمیم نهایی در مورد تخصیص منابع خواهد بود، اما باید توجه داشت که آن‌ها نیاز دارند تا بتوانند به‌جای انجام واکنش نسبت به تغییر وضعیت امنیت سازمان شما، برنامه ریزی کنند.

همانطور که پیشرفت محیط کاری خود را با دیجیتالی شدن تجهیزات شاهد هستیم، ما نمی‌توانیم از ضرورت امنیت سایبری چشم‌پوشی کنیم. مشتریان و کابرانی که با سازمان کار می‌کنند انتظار دارند تا از اطلاعاتشان حفاظت شود و این بستگی به این دارد که شما از چه روش و ابزارهایی برای حفاظت از سازمان خود استفاده می‌کنید.

حدود 3 روز پیش بود که خبر دسترسی ایرانیان به چند سرویس مهم گوگل از جمله گوگل آنالیتیکس، بسیاری را امیدوار کرد تا برداشته شدن تحریم‌ها، از این سوی نیز موجب رفع برخی نگرانی‌ها و استفاده از سرویس‌های جهانی است.

اما از صبح امروز، گوگل آنالیتیکس دوباره به وضعیت قبلی‌اش بازگشته و مشخص نیست که چرا و پس از طی این مدت بسیار کوتاه، این برنامه برای ایرانیان غیر قابل دسترس شده است. آیا گوگل از کرده خود پشیمان است و یا یک مشکل فنی پیش آمده که سبب شده مجددا این آنالیزور ارزشمند گوگل برای آی‌پی‌های ایران غیرقابل دسترش شده و فقط با وی‌پی‌ان امکان دسترسی به آن وجود داشته باشد.

با توجه به آنکه مدت زمان عدم دسترسی مجدد به چندین ساعت رسیده و تغییری در این روند مشاهده نمی‌شود، این موضوع می‌تواند رنگ جدی‌تری به خود بگیرد که گوگل این سرویس را برای ایرانیان دوباره بسته است. البته در این ارتباط، اطلاعیه‌ای از گوگل مخابره نشده ولی اگر این کار توسط شرکت بزرگ آمریکایی انجام شده باشد، بایستی به‌راستی بر حال و احوال آن‌ها گریست که نمی‌توانند یک تصمیم به این سادگی را به‌درستی اتخاذ کرده و بر ادامه آن مصمم باشند.

البته ما امیدواریم که این عدم دسترسی موقت بوده و راهی که به حق باز شده است،‌ همچنان باز بماند و این چنین تحریم‌های ظالمانه که هدف اصلی آن به سمت بدنه جامعه است، هیچ‌گاه دوباره انجام نشود.

لازم به ذکر است که گوگل آنالیتیکس، یک سرویس رایگان برای صاحبان وب است که به کمک آن می‌توانند آمارهای بسیار خوبی از میزان ورودی‌ها، محبوب‌ترین مطالب، رفرال‌ها و… به‌دست بیاورند.

گوگل ازجمله شرکت‌های پیشگام در زمینه واقعیت مجازی است. این شرکت پیش‌ازاین اولین هدست واقعیت مجازی خود را بانام Google CardBoard معرفی و روانه بازار کرده است و اکنون شایعات جدیدی از معرفی دومین هدست واقعیت مجازی گوگل با نام Android VR منتشر شده است.

دو روز پیش یک روزنامه‌نگار کهنه‌کار در عرصه فناوری اعلام کرد که گوگل در تدارک معرفی هدست واقعیت مجازی خود با نام Android VR در جریان کنفرانس Google I/O است. این خبرنگار ادعا کرده که این هدست واقعیت مجازی آمده است تا رقبای خود همچون هدست واقعیت مجازی اچ‌تی‌سی با نام HTC Vive و هم‌چنین هدست قدرتمند Oculus Rift را کنار بزند و تجربه بهتری از واقعیت مجازی را به کاربران ارایه کند.

طبق اطلاعاتی که از این هدست واقعیت مجازی داریم گوگل در این هدست از سیستم‌عامل اندروید N بهره خواهد گرفت اما نمی‌توان درباره سایر ویژگی‌های این هدست واقعیت مجازی به قطع یقین نظر بدهیم.

طبق اخباری که از گوگل منتشرشده بود به نظر می‌رسید که این شرکت در حال کار روی نسل دوم هدست واقعیت مجازی Google CardBoard بانام ++Cardboard است.

هرچند صد درصد نمی‌توان گفت که هدست واقعیت مجازی که احتمالا در جریان کنفرانس Google I/O معرفی خواهد شد همین هدست با نام تغییریافته است یا اینکه پای هدست واقعیت مجازی دیگری نیز در میان است. درهرصورت باید تا هفته آینده و کنفرانس Google I/O منتظر بمانیم!

توضیحات

منتشر شده در یکشنبه, 26 اردیبهشت 1395 06:10

بازدید: 3

پس از عرضه گوشی ال‌جی جی5 که یک گوشی ماژولار و متفاوت بود، حال شاهد عرضه کیس MasterCase Maker از سوی کمپانی Cooler Master هستیم. این کیس با بهره گیری از سیستم ماژولار ™FreeForm به وسیله پنل‌ها و درب‌های قابل تعویض، به کاربران امکان ایجاد تغییرات اساسی در ظاهر و ساختار کیس را می‌دهد.

MasterCase Maker قابلیت‌های شخصی سازی گسترده‌ای به کاربران ارائه می‌کند که گزینه‌هایی همچون کاور بالایی آهنربایی، درب جلویی با قابلیت سرکوب صدا، و یک پنل I/O براق از جمله آن‌هاست. شما می‌توانید با تنظیم یا حذف قفسه‌های درایوهای ذخیره سازی، تغییرات دلخواه‌تان را در داخل کیس بدون وارد کردن هیچ گونه آسیب به ساختار داخلی آن ایجاد کنید.

به تهویه که یکی از مهم‌ترین وظایف کیس است اهمیت فراوانی داده شده است. علاوه بر فن‌های از پیش نصب شده یعنی 2 فن 140 میلی‌متری در جلوی کیس و یک فن 140 میلی‌متری در پشت کیس، امکان نصب یک فن 140 میلی متری دیگر در جلوی کیس، 1 فن 120 میلی متری در پشت و 2 فن 120 یا 140 میلی متری در بالای کیس نیز اندیشیده شده است. امکان نصب رادیاتورهای 120، 140، 240 و 280 میلی‌متری در جلو و بالای کیس و رادیاتورهای 120 و 140 میلی متری در پشت کیس نیز وجود دارد.

با یک پنل جلوی کامل و به‌روز، لذت استفاده از MasterCase Maker تکمیل می‌شود. پورت USB 3.1 Type-C که روی پنل جلویی جا خوش کرده است از جمله قابلیت‌های مدرن این کیس به شمار می‌آید.